Γιατί τα Ραφάλ δεν ήταν τώρα απαραίτητα και γιατί "κόλλησε" η αγορά φρεγατών

 

© Eurokinissi Πολεμικά αεροσκάφη

Περιμένοντας μέσα στο μήνα, σύμφωνα με το αρχικό πλάνο, το πρώτο από τα γαλλικά αεροπλάνα Ραφάλ που η χώρα έχει αγοράσει για την ενίσχυση της πολεμικής αεροπορίας καλό θα ήταν να ρίξουμε μια ματιά στο πρόσφατο παρελθόν και να διαπιστώσουμε γιατί η αγορά των κατά τα άλλα ποιοτικών και ιδιαίτερα αξιόμαχων γαλλικών αεροσκαφών δεν αποτελούσαν προτεραιότητα για τις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις.

Στρατιωτικές πηγές με τις οποίες συνομίλησε το NEWS24/7 τόνιζαν ότι υπό τις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί στο Αιγαίο τα τελευταία χρόνια με τις συνεχείς τουρκικές προκλήσεις στο ευρύτερο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου η προτεραιότητα θα έπρεπε να δοθεί στην όσο το δυνατόν πιο άμεση ενίσχυση του πολεμικού ναυτικού κάτι το οποίο είχε επισημανθεί και δρομολογηθεί από την προηγούμενη κυβέρνηση όταν άρχισε να διαφαίνεται η έξοδος από τα μνημόνια και η οποία ξεκίνησε με την αναβάθμιση των αεροπλάνων επιτήρησης του ΠΝ (P-3) και την αγορά των τεσσάρων αντιυποβρυχιακών ελικοπτέρων Romeo.

Τα αεροπλάνα και η δράση τους έχουν σαφώς την αξία τους και αυτή δεν υποτιμάται. Ωστόσο με τα κατάλληλα "εργαλεία" στη θάλασσα, η Ελλάδα θα έφτανε στο σημείο να "κλειδώνει" περισσότερο αποτελεσματικά σημεία στο Αιγαίο και να μεταδίδει ένα πιο αξιόπιστο σήμα ισχύος στην άλλη πλευρά η οποία πολλές φορές πιστεύει ότι έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων. Οπως επίσης να ελέγχει και να επιτηρεί αντίστοιχες περιοχές στην Ανατολική Μεσόγειο με υψηλή αξία στην εθνική μας κυριαρχία.

Ομως, ακόμα και κατά τη διάρκεια του περσινού καλοκαιριού που ήταν ιδιαίτερα "θερμό" λόγω της αυξημένης τουρκικής δραστηριότητας στο θαλάσσιο χώρο του Αιγαίου και ιδιαιτέρως νοτίως Ρόδου, Καστελορίζου και Καρπάθου, το πολεμικό ναυτικό αναγκάστηκε να προσφέρει τις ιδιαίτερα πολύτιμες υπηρεσίες του χρησιμοποιώντας φρεγάτες 30 και 40 ετών.

Η δουλειά, πέρα από κάθε αμφιβολία, έγινε λόγω της υψηλής αίσθησης καθήκοντος των αξιωματικών και των οπλιτών αλλά και της επαρκούς εκπαίδευσης. Διαπιστώθηκε όμως για μία ακόμη φορά ότι το ΠΝ χρειάζεται ενίσχυση, αναβάθμιση και στήριξη από την Πολιτεία και στα μέσα αλλά και στο προσωπικό.

Η ενίσχυση αυτή όμως δεν ήρθε το προηγούμενο καλοκαίρι, τουλάχιστον σε επίπεδο αγοράς φρεγατών αν και είχε δρομολογηθεί σε μεγάλο βαθμό από την προηγούμενη κυβέρνηση (όπως είχε δρομολογηθεί και συντήρηση μέσης ζωής των φρεγατών τύπου ΜΕΚΟ).

Γιατί; Διότι από ότι φαίνεται παρατηρείται μία αναποφασιστικότητα που έχει να κάνει με τη χώρα από την οποία θα γίνει αγορά. Φτάσαμε κοντά με τη Γαλλία, όμως από τη στιγμή που δεν υπήρξε τελικά συμφωνία οι σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ Γάλλοι, εξέφρασαν την ενόχλησή τους με αποτέλεσμα η ελληνική πλευρά να κάνει στροφή 180 μοιρών και να αγοράσει αεροπλάνα ενώ μέχρι τότε λάμβαναν χώρα διερευνητικές επαφές για την αγορά φρεγατών. Συγχρόνως, όπως τονίζουν αξιόπιστες πηγές, διαφάνηκε η πλήρης απουσία όλων των προβλεπομένων διαδικασιών της αμυντικής σχεδίασης του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας.

Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση Μακρόν σήκωνε το γάντι που της πετούσε ο Ερντογάν στην Ανατολική Μεσόγειο και εμφανιζόταν ως αντίπαλο δέος.

Ετσι καταλήξαμε στη λύση της αγοράς των Ραφάλ, όπλου σύγχρονου και αποτελεσματικού που μάλιστα δεν διαθέτουν στο δικό τους οπλοστάσιο οι Τούρκοι. Ομως, βήματα για την περαιτέρω ενίσχυση της πολεμικής αεροπορίας είχαν ήδη επιτευχθεί με τη συμφωνία για μετατροπή των F-16 σε Viper. Μέσω της συγκεκριμένης συμφωνίας η ελληνική αεροπορία εκσυγχρόνιζε 84 συνολικά αεροσκάφη της χαρίζοντάς τους δυνατότητες που επίσης δεν διαθέτουν τα τουρκικά μαχητικά. Ακόμα, η Πολεμική Αεροπορία αποκτούσε την ευκαιρία να εγκσυχρονίσει και παλαιότερα F-16 που διαθέτει.

Κατά αυτόν τον τρόπο, η ελληνική κυβέρνηση θα μπορούσε να εστιάσει την προσοχή της στη συνέχεια στην ενίσχυση του στόλου η οποία όμως δεν έχει επιτευχθεί ακόμα και αν αποτελεί τη Νο1 προτεραιότητα των ενόπλων δυνάμεων. Η συμφωνία για την απόκτηση νέων φρεγατών είναι ακόμα ζητούμενο και όχι δεδομένο και ο αναγνώστης θα πρέπει να ξέρει ότι από τη στιγμή που θα πέσουν οι σχετικές υπογραφές μέχρι την παράδοση των πρώτων φρεγατών μεσολαβεί πάντα ένα διάστημα 4-5 ετών.

Κοντολογίς, χάνεται πολύτιμος χρόνος και ξοδεύονται κεφάλαια τα οποία θα μπορούσαν να είχαν επενδυθεί ήδη στην αγορά φρεγατών και όχι στην αγορά των αεροπλάνων Ραφάλ.

msn

Share on Google Plus