Πριν λίγο καιρό η κοινωνία και η κοινή γνώμη συγκλονίσθηκαν από το συμβάν της αυτοκτονίας στρατιωτικού σε μονάδα του Κιλκίς.
Η υπόθεση εξακολουθεί να τελεί υπό διερεύνησιν, και από δημοσιογραφικές πληροφορίες εγείρονται ερωτηματικά γύρω από τα προηγηθέντα του τραγικού συμβάντος.
Σύμφωνα με αυτές στις 2-6-20 ο στρατιωτικός ανέφερε ότι δεν αισθανόταν καλά, και η μονάδα τον παρέπεμψε στην ψυχολόγο του συγκροτήματος (ταξιαρχίας).
Από εκεί παραπέμφθηκε στην ψυχιατρική κλινική του 424 γενικού στρατιωτικού νοσοκομείου εκπαιδεύσεως (ΓΣΝΕ), όπου η διάγνωση γι’ αυτόν ήταν αγχώδης διαταραχή. Και δέκα ημέρες μετά επανήλθε στην μονάδα του και ανέλαβε κανονικά τον οπλισμό του.
Σημειώνεται, ωστόσο, πάντοτε σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, ότι ο στρατιωτικός δεν αναφέρθηκε σε πρόβλημα μόνο πριν την εξέτασή του από τους δύο προαναφερθέντες, αλλά συνέχισε να παραπονείται και στα μεσοδιαστήματα και μετά την έξοδό του από το 424 ΓΣΝΕ.
Τι συνέβαινε, λοιπόν, πραγματικά στην περίπτωσή του; Ήταν αρκούντως σχολαστικός και στις δύο περιπτώσεις ο ιατρικός έλεγχός του; Εξαντλήθηκαν όλα τα περιθώρια, όσον αφορά στην ακριβή γνωμάτευση γιά το είδος του προβλήματός του; Πού βασίζονταν οι καθησυχαστικές διαβεβαιώσεις των επιστημόνων, σε σημείο που να επιτραπεί να αναλάβει ο στρατιωτικός τον οπλισμό του, μόλις επανήλθε στην μονάδα του;
Από την συνεχιζόμενη διερεύνηση των αιτίων της τραγωδίας ελπίζεται να «χυθεί» άπλετο φως σε όλες τις πτυχές της, ώστε αν και εφ’ όσον υφίστανται ευθύνες κάποιων, αυτές να αποδοθούν.
Είναι κάτι, που το ζητούν και η οικογένεια του στρατιωτικού και η κοινωνία του Κιλκίς.
πηγη maxitis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου